Çocuğa yönelik şiddet sadece bu duruma maruz bırakılan çocuğu, ailesini, yakınlarını değil, aynı zamanda bu konuyla ilgili çalışan profesyonelleri de etkileme potansiyeline sahiptir. Hiçbir destek, eğitim ya da süpervizyon almadan bu alanda çalışma yürüten medya çalışanları da tıpkı diğer çalışanlar gibi ikincil travmaya maruz kalabilmektedir. Bu nedenle, alanda çalışma yürüten medya çalışanlarının problemlerinin çözümü, örselenmelerine karşı güçlenmeleri için de çalışmalar yürütülmelidir.
Haberlerde kullanılan dilin yanı sıra doğru görsellerin seçiminin de oldukça önemli olduğu, mevcut görsellerin bazen travmatik etki yaratabileceği üzerinde durulmuştur. Bu nedenle haberlerde kullanılmak üzere görsellerin seçilebilmesi için konuya hakim bir ekip tarafından bir görsel havuzu oluşturulabilir.
Konuyla ilgili haberler sadece olaylar olduktan sonra reaktif bir şekilde verilen haberler olmamalıdır. Aynı zamanda paylaşılan ilgili haberler takip edilmeli, caydırıcı olması açısından verilen mücadelenin kazanımları ve dava sonuçları da paylaşılmalıdır.
Haberlerde konuya ilişkin uzman görüşüne yer verilmelidir. Bu aşamada uzmanın seçiminin önemli olduğundan, uzmanla iletişim kurulurken STK’lar ile ilişki içerisinde olmak kolaylaştırıcı olacaktır.
Dilin kurucu ve dönüştürücü gücünden ötürü, çocuğun cinsel istismarına yönelik habercilik yaparken, istismar sözcüğü yerine ‘’kötücül davranış’’ istismara maruz bırakan aile bireylerini tanımlarken ‘’zalimane tavır içindeki kişiler’’ kelimeler ile konu hafifletilmemeli ve suçun üzeri örtülmemelidir. Unutulmamalıdır ki, çocuğa karşı şiddet türlerinden biri olan cinsel istismar hem çocuğun hem çevresindeki bireylerin, hem de toplumdaki diğer kesimlerin üzerinde uzun vadeli olumsuz etkiler bırakma olasılığına sahiptir. Aynı bağlamda, ‘’çocuk gelin’’ veya ‘’erken yaşta evlilik’’ kavramları yerine ‘’çocuk yaşta evlilik’’ , ‘’mağdur’’ kavramı yerine ‘’maruz kalan’’ kavramının kullanılması medya mensuplarınca dikkate alınması gereken unsurlardır.
Medya dili çocuğun güçlenmesi üzerinden kurulmalıdır.
Haberlerde linç kültürüne neden olacak dil de kullanılmamalıdır. Haberin konusundan bağımsız insan hakları merkezli habercilik anlayışıyla ‘’idam çözüm değil’’ demek yerine ‘’idam insanlık suçudur’’ denmelidir. Unutulmamalıdır ki, ‘’çözüm değil’’ demek de idam tartışmanın bir parçası olmaktadır. Bu tartışmaları görünür kılmak yerine çocuğun cinsel istismarına yönelik haberlerde koruyucu ve önleyici vurgu belirginleştirilmelidir.
Haberler cinsel içerikli öğeleri merkeze almamalı, haberin unsuru olmayacak gereksiz ayrıntılara girilip infial ve sansasyon merkezli yeni bir şiddet dili yaratılmamalıdır. Haberler mümkün olduğunca başvuru mekanizmalarına yer veren öğeleri ve profesyonellerin görüşlerini içermelidir.
‘’Özel bölge’’ vurgusu yerine ‘’beden bütünlüğü’’, ‘’kişisel sınır’’ kavramları üzerinden konu ele alınmalıdır.
‘Bir yenisi daha eklendi’, ‘yine’, ‘gün geçmiyor ki’ gibi ifadelerle konunun sıradanlaştırılarak kanıksanmasına hizmet edilmemelidir.
Çocuk ile ilgili haberlerin ve medya çalışmalarının yürütülmesinin kadın gazetecilere ve kadın medya çalışanlarına yüklenmesi ve onların görevi gibi lanse edilmesi kabul edilemez bir olgudur. Çocuğa yönelik istismar bir insanlık suçudur. Toplumsal cinsiyet eşitsizliği pratiklerinden birisi olarak sürmesi engellenmelidir.
